U stóp gór Sierra Nevada, pomiędzy rzekami Darro i Genil, leży jedno z najbardziej interesujących miast we Wschodniej Andaluzji. W późnym średniowieczu centrum ostatniego państwa muzułmańskiego na Półwyspie Iberyjskim, obecnie stolica prowincji.

Imponująca spuścizna Al-Andalus splata się z architektonicznymi perełkami renesansu i najbardziej nowoczesnymi obiektami, typowymi dla XXI wieku.

Granada została założona przez Arabów w 711 r. i niemal 800 lat była pod muzułmańskim władaniem. Do dziś przypominają o tym zabytkowe budowle powstałe w czasach rządów Almohadów (1147-1238). W XIII-XV wieku, będąca stolicą emiratu Granada była najbogatszym miastem Półwyspu Iberyjskiego i prawdziwą perłą wśród miast zachodniego islamu. Rozwijał się tutaj handel złotem i jedwabiem, a wytwarzane tu przedmioty należały do najpiękniejszych i najbardziej pożądanych w całej Europie. Ostatecznie miasto zostało przejęte przez Królów Katolickich w 1492 roku. Od XVI wieku chrześcijanie zaznaczają swoją obecność w mieście stawiając kluczowe budowle i instytucje – zaczęto budowę katedry, założono uniwersytet, w Alhambrze dobudowano pałac Karola V, a meczety zmieniono na kościoły.

Alhambra – perła mauretańskiej architektury

Górująca nad Grenadą Alhambra to rozległy kompleks pałacowy, gdzie od XIII wieku mieszkali rządzący emiratem władcy z dynastii Nasrydów. Jej urok tak urzekł późniejszych chrześcijańskich zdobywców, że zdecydowali się ją zachować, dzięki czemu możemy dziś podziwiać wspaniałe ornamenty oraz rzeźbione dekoracje wykonane przez mauretańskich mistrzów dłuta.

Katedra w Grenadzie – monumentalne dziedzictwo hiszpańskiego renesansu

Stojąca w samym sercu miasta katedra, którą wzniesiono na miejscu wyburzonego głównego meczetu, miała symbolizować trumf chrześcijaństwa nad islamem. Jej budowę rozpoczęto w stylu gotyckim, ale wszystko zmieniło się w 1526 roku, gdy do Grenady, w trakcie swojej podróży poślubnej, przybył cesarz Karol V. Po zobaczeniu planów budowanej katedry podjął on decyzję o przekształceniu jej w królewskie mauzoleum. Misję zmiany koncepcji otrzymał Diego de Siloé, wybitnie utalentowany przedstawiciel hiszpańskiego renesansu, który stworzył pięcionawową świątynię. Jej centralny punkt stanowi prezbiterium z rotundą w stylu włoskiego Odrodzenia, które miała pełnić funkcję królewskiego panteonu.

Praktyki zawodowe w ramach programu ERASMUS+  VET

Projekt nr: 2024-1-PL01-KA121-VET-000211846

Zapraszamy na fotorelację.

Opiekun:
Aneta Szymańska – Szydło