Patron Naftówki – Ignacy Łukasiewicz
Ropa naftowa zwana olejem skalnym znana była ludzkości od stuleci i wykorzystywana do wielu praktycznych celów. Jednakże prawdziwą karierę tego surowca zapoczątkował w połowie XIX wieku Polak Ignacy Łukasiewicz. W historii polskiej myśli twórczej Ignacy Łukasiewicz zajmuje istotne miejsce. Dla podkreślenia Jego zasług trzeba zaznaczyć, iż Polska w tym okresie znajdowała się w niewoli trzech zaborców, a Galicja gdzie żył i pracował, była pod zaborem austriackim.
Ignacy Łukasiewicz urodził się 8 marca 1822 roku w Zadusznikach w powiecie Mieleckim. Po ukończeniu gimnazjum rozpoczął praktykę farmaceutyczną pracując kolejno w aptekach w Łańcucie, Rzeszowie i Lwowie.
W latach 1850 – 1852 studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim i Uniwersytecie Wiedeńskim, gdzie 30 lipca 1852 roku uzyskał dyplom magistra farmacji. W tymże roku po powrocie do Lwowa podjął pracę w aptece Piotra Mikolascha i rozpoczął badania laboratoryjne związane z procesem destylacji ropy naftowej. Wynikiem prowadzonych wspólnie z Janem Zehem doświadczeń było otrzymanie produktu nazwanego naftą świetlną i użycie go w zaprojektowanej przez Ignacego Łukasiewicza lampie naftowej. Wynalazek szybko znalazł praktyczne zastosowanie – 31 lipca 1853 roku salę operacyjną Szpitala Powszechnego O.O. Pijarów we Lwowie oświetliły lampy naftowe. Austriacki Urząd Patentowy przyznał Ignacemu Łukasiewiczowi i Janowi Zehowi prawa patentowe. W 1852 r. Ignacy Łukasiewicz organizuje w Bóbrce koło Krosna pierwszą w świecie kopalnię ropy naftowej. W tym też roku powstaje spółka naftowa z udziałem Ignacego Łukasiewicza. Było to pierwsze przedsiębiorstwo, którego celem było wydobywanie surowej ropy, jej przeróbka i sprzedaż. W 1856 roku Ignacy Łukasiewicz zakłada w Ulaszowicach pierwszą destylarnię ropy naftowej. Następne lata Ignacy Łukasiewicz poświęca doskonaleniu metod wydobycia, produkcji i dystrybucji ropy, kładąc podwaliny pod trwającą już 150 lat historię polskiego przemysłu naftowego.
W roku 1880 staje na czele Krajowego Towarzystwa Naftowego reprezentującego interesy przedsiębiorstw naftowych w kraju.
Jego członkiem był również m.in. Stanisław Szczepanowski. Działając aktywnie w Komisji Naftowej Sejmu Krajowego pracuje na rzecz uporządkowania systemu prawnego, podatkowego w przemyśle naftowym, bezpieczeństwa w kopalnictwie naftowym. Bierze udział w tworzeniu nowoczesnej Ustawy Naftowej. Wynalazek Ignacego Łukasiewicza, Jego praca oraz dorobek całego życia pozwalają niezaprzeczalnie nazwać Go „ojcem polskiego i światowego przemysłu naftowego”.