Przy Zespole Szkół Ponadgimnazjalnych Nr 4 w Krośnie powstało w roku szkolnym 2010/2011.
Wychodząc naprzeciw inicjatywie grupy uczniów z naszej szkoły skierowana została prośba
do Caritas Archidiecezji Przemyskiej o zarejestrowanie SKC w naszej szkole.
Po otrzymaniu pozytywnej odpowiedzi od Caritas Archidiecezji Przemyskiej SKC rozpoczęło działalność.
Początek działalności przypadł na czwarty kwartał 2010 roku. Opieki nad SKC podjął się sprawować katecheta Kazimierz Gromek, natomiast asystentem kościelnym u progu działalności SKC został ks. Radosław Król. W następnych latach funkcję tę sprawował ks. Stanisław Matyjaszek, a obecnie pełni ją ks. Wojciech Szymański. Stan osobowy ulega cyklicznym zmianom ze względu na odchodzenie pewnej grupy uczniów i włączanie się nowych chętnych. Również asystenci kościelni zmieniają się co jakiś czas.
Po zapoznaniu się z zakresem działalności w ramach SKC przyjęto harmonogram wg. którego spotkania odbywają się kilka razy w miesiącu na których omawiane są sprawy bieżące, dotyczące pracy koła. Były to początki współpracy naszej szkoły z Caritasem. Początek działalności sprowadzał się do zapoznania z pracą Caritas oraz wypracowania własnych kierunków działalności uwzględniających realia i możliwości środowiska uczniowskiego.
SKC angażowało się w przedświąteczną zbiórkę żywności organizowaną przez Caritas Przemyską na rzecz Krośnieńskiego Hospicjum. Cyklicznym przedsięwzięciem Szkolnego Koła Caritas stało się sprzedawanie własnoręcznie wykonywanych kartek bożonarodzeniowych i wielkanocnych. Uzyskane środki przekazywane są na rzecz podopiecznych ośrodka dla niepełnosprawnych OREW w Krośnie. Oprócz tego uczniowie z SKC wykonywali własnoręcznie stroiki na groby z okazji Wszystkich Świętych.
SKC włącza się w organizowanie i przygotowanie sympozjum z okazji „Dnia Świętości Życia” przypadającego co roku 25 marca. Członkowie SKC włączyli się w przygotowanie okolicznościowej wystawy oraz dekorację na szkolnej świetlicy. Przed-stawiciele SKC w związku z tym wydarzeniem otoczyli opieką zaproszonych na sympozjum prelegentów. Kolejnym przedsięwzięciem zorganizowanym przez młodzież z SKC było przygotowanie akademii okolicznościowej z racji beatyfikacji Jana Pawła II. Na tę akademię zaproszono młodzież naszej szkoły.
Uczniowie z SKC uczestniczą również w przedsięwzięciach organizowanych przez Caritas Archidiecezji Przemyskiej. I tak np. przedstawiciele SKC uczestniczyli w spotkaniu pt. „Z bliźnim na majówkę” który odbył się w Heluszu.
Błogosławiony Bronisław Markiewicz – prezbiter
Bronisław Markiewicz urodził się 13 lipca 1842 r. w Pruchniku koło Jarosławia. Otrzymał staranną formację religijną; nie uchroniło go to jednak przed pewnym załamaniem wiary podczas nauki w gimnazjum przemyskim.
W 1863 r. wstąpił do seminarium duchownego. We wrześniu 1867 r. przyjął święcenia kapłańskie. Został skierowany do pracy duszpasterskiej w Harcie i w katedrze przemyskiej. Pragnął poświęcić się pracy z młodzieżą, dlatego podjął dodatkowe studia z pedagogiki, filozofii i historii na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie i na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1875 r. został proboszczem parafii Gać, a dwa lata później – w Błażowej. Od 1882 r. wykładał teologię pastoralną w seminarium duchownym w Przemyślu.
Z czasem ks. Bronisław odkrył w sobie powołanie do życia zakonnego. W listopadzie 1885 r. wyjechał do Włoch i tam wstąpił do salezjanów. W marcu 1887 r. złożył śluby na ręce św. Jana Bosko. Z oddaniem i gorliwością wypełniał powierzane mu zadania. Z powodu surowego trybu życia zachorował na gruźlicę; uważano go za bliskiego śmierci. Udało mu się jednak odzyskać zdrowie. W marcu 1892 r., za pozwoleniem przełożonych, powrócił do Polski i został proboszczem w Miejscu Piastowym (koło Krosna).
Oddał się tutaj pracy z młodzieżą, głównie z ubogimi i sierotami. Otworzył Instytut Wychowawczy, przez który troszczył się o materialną i zawodową przyszłość podopiecznych. W 1897 r. założył dwa nowe zgromadzenia zakonne pod opieką św. Michała Archanioła, oparte na duchowości św. Jana Bosko. Zostały one zatwierdzone dopiero po śmierci założyciela – gałąź męska w 1921 r., a żeńska – siedem lat później. W Miejscu Piastowym w 1892 r. ksiądz Markiewicz stworzył dom, w którym wychowały się setki chłopców. Obecnie jest tam sanktuarium św. Michała Archanioła i bł. Bronisława, dom generalny michalitów z muzeum Założyciela, dom centralny michalitek z muzeum misyjnym oraz duży zespół szkół dla młodzieży. W 1903 r. powstała też nowa placówka w Pawlikowicach koło Krakowa.
Bronisław Markiewicz, wyczerpany pracą, zmarł 29 stycznia 1912 r. W 1958 r. rozpoczął się jego proces beatyfikacyjny. Zakończył się on uroczystą beatyfikacją, dokonaną w Warszawie przez delegata papieskiego, kard. Józefa Glempa, w dniu 19 czerwca 2005 r.
Obecnie michalici pracują w 15 krajach na całym świecie; podobnie michalitki, które mają kilkanaście domów w Polsce i 8 zagranicznych. Oba zgromadzenia należą do Rodziny Salezjańskiej. Znanym michalitą był tragicznie zmarły w 2001 r. bp Jan Chrapek.
WYJŚCIE DO OREWU Z OKAZJI MIKOŁAJEK
Każdego roku uczniowie „Naftówki” uczestniczą w okolicznościowych spotkaniach z podopiecznymi OREW-u, takich jak np. Mikołajki. Dzieci za każdym razem okazują radość, gdy ktoś Ich odwiedza, szczególnie przyjściem Mikołaja. Często padały pytania, czy odwiedzimy je kolejnym razem. Bardzo jest nam miło widząc, że robimy coś tak małego, ale szczerego dla naszych małych jak i dużych Dzieci.
